Narin olayı bir prorotiptir. Her anlamda...

Bir avuç insanı konuşturamamızdan tutun, ufacık bir kızın bedeninde ne yapıldığını, ne zaman yapıldığını, nasıl yapıldığını, neden yapıldığını anlamak için müthiş zamanlar kaybettiğimiz bir prototip.

Ancak benim fikrimi sorarsanız...

Birçoğunuz gibi ben de işin içinde iş olduğunu düşünenlerdenim.

Ve bu düşünce birçok konuda olduğu gibi "adalet" kelimesini bana sorgulattırıyor.

Kim ya bu trreeeekler?

Diyarbakır'ın soğan cücüğü kadar küçük bir köyünde bu kadar hakimiyeti neye, kime dayandırarak büyümüş bunlar?

Sözü geçen mermiler, silahlar...

Hem bu kadar bilgi kirliliğine ne gerek var?

Koskocaman devletiz. Kamuoyuna bu denli mâl olmuş bir olayda bizim yetkililer tarafından saat başı bilgilendirilmemiz gerekirken nedir bu sessizlik?

Kızgınım!

Birçok noktasına, birçok soru işaretine kızgınım.

Adalet yerini bulacak gibi söylemlere de karnım tok açıkçası. Önce tecelli etsin adalet, sonrasına vatandaş olarak biz karar veririz!

Yok diş izi, yok kuş izi, yok patates hatlar, yok domates yanaklılar, yok çevirilemeyen Kürtçe cümleler (sanki bu ülkede Kürtçe kavgası az edilmiş, onca insan bilmiyor da çeviremiyormuş gibi), yok kızcağızın mezarlığı üstünde prim kasan sosyal medya leşçileri, gelinlik melinlik koymalar...

Ne gelinliği be!

El kadar çocuklara tecavüz edilen ülkede daha ne sebeple, ne şekilde öldürüldüğü belli olmayan bir kız çocuğunun mezarına gelinlik mi konur?

Nedir bu arabesk?

Ama işte bizim başımıza ne geliyorsa bu arabeskten geliyor...

Ya benimsin ya kara toprağından tut da, acı çeken ıssız adamlar ellerinde alkol şişeleri "mazlumu" oynayanlar vs...

Hoş niye şaşırıyorum bu köyden bu kadar silah çıkmasına? Artık yeni şarkılarda bile silah, esrar, ot, çöplük, plastik, sosis, salam, madafaka, molotof!

Kızların memesi, of ne acayip kafalar, binelim bilmem ne marka arabaya, gidelim Paris'e Amsterdam'a... Rahmetli büyükanneannemin bir lafı vardı: Osur osur ipe diz!

Artık suç popüler kültür ürünü oldu. Birini öldürmek ortamlarda hava cıva malzemesi. Hatırlayalım: Ümitcan Uygun!

Belinde silah, altında bilmem ne marka araba, kolunda havalı saat, bir gün o kadın bir gün bu kadın...

Hatta herhalde şimdilerde pavyon gezen erkek de makbul!

Erkeklik bu halde, kadınlarda da bu beğeniler oldukça nice çocuklar da ziyan olur. Suç popüler kültür çünkü, destekli, neredeyse meşru!

Sırf şu yazdığım cümleler sebebiyle "aşırı muhalif" olmakla ilgili cümleler de duyacağım, duydum, duyuyorum...

Sanki her gün bütün memleket sabah kuşağında benim söylediklerimin 10 katını Müge Anlı'da izlemiyormuş gibi...

"Doğruyu söyleme" sınırınız bile popüleritenize bağlı özetle...

Aynı suç gibi...

Hangi suçun işlendiği değil, suçun kim tarafında işlendiğini tartıştığımız bir dönemdeyiz.

Atatürk'e vefa borcum olmasa ve gidecek bir 10. köy olsa muhtemelen şimdi pılımı pırtımı toplar giderdim.

Şaka şaka...

Gitmezdim, gitmeyeceğiz de...

Neden biliyor musunuz?

Öyle memleket aşkı edebiyatı yapmayacağım. Bak o da arabesk!

Niye ben gidiyorum ya?

Gerçekten neden ben gidiyorum!

Hayatımda bir kez devlet kurumları haricinde bir yerden burs, kaynak, torpil almamışım. Vergimi çatır çatır ödüyorum, neredeyse trafik cezam yok! Kimsenin tavuğunu şişt pişt dememişim, vatana bir evlat yetiştiriyorum. Memleketim harikulade, her yanı denizlerle kaplı. Bir yanım dağ, bir yanım yeşillik. İki kıtayı birbirine bağlayan, harika bir ülkede yaşıyorum. Vatanımı başka ülkelerde temsil etmişim, okuduğum okullardan derecelerle mezun olmuşum, aldığım eğitimle 3 tane kitap yazmışım, üç kuruş paralara tabir-i caizse eşek gibi çalışmışım. Ben neden gidiyorum?

Liyakatsiz bir yerlere gelenler, zamanında kol kola gezenler, haksız kazanç sağlayanlar, milletin kanına girenler gitsin! Ne münasebet!

Benim taaaa Osmanlı'dan gelen atalarım didinmiş çabalamış, üstüne canım Ata'm gelmiş, onca şehit onca asker... Sen bilmem ne marka arabaya bin etrafa kalaşnikof üç taşa beş hoşaf gez diye ben mi gideceğim? Üstelik kıllı bacakları ayak bileğinden hafifçe gösteren uzunlukta, daracık pantolonlar ve babet çoraplı kokan ayaklılar dururken... Tesbih, nargile ve göğüs kaslarıyla karışmış şişko göbekleri kamufle etmeye çalışan dar ceketliler...

Ne nane yediği belli olmayanlar elleri kolları dışarda gezerken, milyonlarca liraya estetik yaptırmış suratıyla hâlâ ama hâlâ Dilan Polat story çekerken ben niye gideyim? Memlekete herkesi sığdırdınız da (Afgan, Suriye, İran, Irak vb.) bu memleketin çocukları mı fazla geldi ya?

Halbuki Erbakan'ı, Çiller'i, Mesut Yılmaz'ı, Mustafa Sandal'ı en çok biz dinledik; en çok Ecevit'i Çarkıfelek'i biz izledik. Kuponları en çok biz biriktirip tabak takımı aldık, en çok biz mavi önlüklerle andımızı okuduk. Kime ne zararımız var?

İşte o yüzden Narin olayı bir prototiptir. Avuç içi kadar bir köye yerleşmiş "benim arkam kuvvetli" zihniyetini bize düşündüren bir prototiptir.

Narin bir metreyi azıcık geçmiş boyu, taptaze çocukluğu, pürüzsüz masumiyetiyle bize bunu düşündürttü.

Helal olsun sana Narin arkadaşım!