Çünkü öldürülüyoruz. Çünkü artık adeta bir vatan millet savaşının içinde gibi katlediliyoruz. Sayımız orduları geçti...

Ne yaşımıza bakıyorlar, ne statüye, ne şehre, ne kültüre...

İş çığrından çıktı... Aile yılı ilan edildi ama aile içinde korunabilen bir kadın yok!

Mevcut yasalar yetmiyor! Kadınlar korunamıyor! Bunu ben demiyorum, bunu her gün yaşanan kadın cinayetleri söylüyor. Bunu her gün vahşice öldürülen kadınlar söylüyor! Yattıkları yer bile batıyordur onlara eminim. Çünkü çoğunun geride bıraktığı evlatları, hesabını soramadıkları katilleri var...

Erkekler zannetmesin ki kadınlar ölmekten korkuyor! Kadınlar geride bırakacakları çocuklarının başına gelebileceklerden, yaşayacakları yürek acısından, annesizliğinden, anne hasretinden korkuyor...

Yoksa biz kadınlar, erkeklerden çok daha güçlüyüz. Bakınız iş hayatında tuttuğunu koparan kadınların bir yandan da nasıl annelik, nasıl eşlik, nasıl evlatlık yaptıklarına...

Liste çok uzun. İsimleri bile unuttuk. Daha geçen gün sokak ortasında kaçırılmadı kadınlar, daha dün gece öldürüldü kadınlar... Artık okunmuyor bile haberleri... Vah ki ne vah!

Şimdi gelelim bu yazı neden kadınlara... Sanmayın ukalalık yapmak gibi bir niyetim var... Ama yarı ömrümü bu işe adamış bir kadın olarak size sadece bir iki bir şey fısıldamak istedim. Yoksa ben de güvende değilim. Sokakta bir manyağa rastlama ihtimalim ne kadar düşük olabilir?

Lütfen okuyabiliyorsanız okuyun, lütfen bir meslek sahibi olun. İlla avukatlık, illa mimarlık, illa öğretmenlik değil. Ama kendi paranızı kazanabileceğiniz bir meslek sahibi olun, çalışın. Evlenmek için acele etmeyin. Evlilik her yaşta yapılır. Lütfen, yalvarıyorum!

İnsan ömrü çok uzadı, 30'dan sonra da gayet sağlıklı çocuklar doğurabilirsiniz. Ama bir cehennemin içinde doğurduğunuz çocuğun hayatı sizden daha kötü olacak, bunu unutmayın!

İlişkilerinizde kıskançlığı, şiddeti normalleştirmeyin. Bunu asla sevgiye yormayın. Size psikolojik, fiziksel veya ekonomik olarak şiddet uygulayan bir erkek bunu yapmaya devam edecek. İhanet varsa devam edecek!

Yaşadığınız aile ortamından veya mutsuz evliliklerinizden kaçmak için başka adamlara veya evliliklere girişmeyin. Çocuğunuzla gittiğiniz evlerde kimle karşılaşacağınızı, neyle karşılacağınızı asla bilemezsiniz. Artık kötü insanlar iyilerden daha fazla... Çocuğunuzun canına bile mâl olabilir. Bakınız örnekleri var... Hem de çokça... Şiar, Lina... Daha onlarcası...

İnternetten tanıştığınız adamlara kanmayın. Tanışsanız bile dikkatli olun. Size yasaklı madde veren, hızlıca samimiyet kuran, kötü alışkanlıklara sevk eden erkeklerden uzak durun. İki çiçeğe, üç hediyeye kanmayın Allah aşkına!

Özel görüntülerinizi eşiniz bile olsa paylaşmayın. Çocuğunuzun fotoğraflarınızı sevgilinize atmayın, açıkça her yerde paylaşmayın.

Canınızı, güvenliğinizi tehlikede hissettiğinizde ilgili mercileri aramayı asla ihmal etmeyin. Biliyorum yasalara güvenimiz azaldı, ama sonuna kadar diretelim. Kadın dernekleriyle iletişime geçin, basınla iletişime geçin. Bu yazıyı okuyup bu tür durumda olan kadın arkadaşlarım varsa en olmadı benle iletişime geçin, bir yoluna bakarız!

KADES indirin. Bunu hiçbir kadın ihmal etmesin. Çünkü yolda yürürken hiç tanımadığınız birinden bile rahatsız olsanız hemen yardım alabiliyorsunuz. Deneyimledim, tanıdıklarım deneyimledi. Sistem çalışıyor.

Haaa bir de kadına karşı şiddeti sanki kadınların suçuymuş da onların hatasından bunlar oluyormuş gibi bir saçmalıkla bunları yazdığımı düşünenler olabilir. Hiç ama hiç alakası yok. Ben sadece kadınların daha dikkatli olmasını savunduğum bir evredeyim artık. Feminizm kitapların çok ötesine geçti. Gerçek hayatta kadınların düştüğü hataları görebilecek kadar o kadınların arasında olmak önemli. O kadınlar hep bu döngülerle çevreleniyor. Mutsuz hayatlarından kaçış, arayış, hayatın zorlukları, annelik, ekonomik bağımsızlık oluyor birçok yanılgının sebebi...

BAKIN BUNLAR BİZİM YAPABİLECEĞİMİZ ŞEYLER...

Gelelim bu işin asıl sorumlularına... Kadınlar sanki savaştaymış gibi önlem almaması gereken bir dünya yaratmak zorunda olan siyasiler, hükümet, muhalefet... Kim varsa...

Bakınız açık çağrımdır. Her gün vahşice öldürülen kadınlar bir yana, bu kadınlara zarar veren adamların bu kadınların zarar verdikleri çocukları da bir yana... Bu çocukların acısını biz ülkece yıllarca yaşayacağız. Kadını koruyamazsanız çocuğu asla koruyamazsınız.

Anneleri öldürülen çocuklar bu ülkede asla tam anlamıyla parlayamayacak. Yüreklerinde çok büyük acılarla büyüyecekler. Eğer tabii onlar da öldürülmez veya şiddetten payını almazlarsa...

Aile yılıysa gelin bunu konuşalım! Bana kimse pembe panjurlu, içinde çok mutlu hayatlar süren ve masalımsı aile edebiyatından bahsetmesin. Zaten o ailelerde böyle şeyler olmuyor. Böyle şeyler olan aileleri masaya yatıralım. Haydi kadınları kurtaralım!

Yoksa canımız çok ama çok yanacak...