Sessizlik neden mi kıymetli? Veya kenar köşede edilen fısıltılar neden öldürür insanı?

Aslında kıymetli falan değil çıt çıkarmamak. Hani "Söz gümüşse, sükut altındır" falan filan...

Bazı şeyleri, özellikle hak arayışlarını böyle büyük büyük, yüksek yüksek söylemek gerekir.

Sessizlik dilsiz şeytandır demişler mesela.

Sen haksızlığa sessiz kalıyorsan o zulme paydaşsındır hani...

Gözünün önünde olana, sırf sofrandaki çorba eksilmesin diye susuyorsan şeytanın ta kendisisin aslında...

Bana sorarsanız sessizlik ne zaman kıymetli?

Aptalların arasında...

Hatta kendini zeki sanan aptalların arasında...

Kendi cebine cebir ile para sokmuş ve zengin olduğunu sandığı için zeki olduğu kanısına varmış aptalların yanında...

Hatta...

Ahlak kelimesi altında kendini öğretilmiş safsataların yanında topluma parmak sallayan aptalların arasında...

Hatta...

Bir güruh olduğu için kendini topluluk içinde güçlü sanan, ama tekilde zavallı olan aptalların arasında...

Sessizlik o zaman en iyisi...

Ama o sessizlik öyle bir sessizlik ki çığlığın hemen öncesinde, en iyi cümlenin en ötesinde ve en büyük yakarışın akabinde...

Şşşşşt....

Şimdi biraz da böyle yapalım...