Sinemada 'cadı' tasvirleri: Zamanla popüler kültürde nasıl yer etti?

Gregory Maguire'ın "Wicked" romanı, Elphaba'nın Batı'nın Kötü Cadısı olmadan önceki geçmişini ve İyi Glinda'ya dönüşen Galinda ile olan dostluğunu anlatıyor. Yeşil teni yüzünden dışlanan ve Oz'un faşist büyücüsü tarafından manipüle edilen Elphaba, intikam hırsıyla hareket eder ve kötü muamele zamanla onu yozlaştırır.

Roman, yayımlandığı dönemde büyük bir başarı yakalayarak kısa sürede çok satanlar listesine girdi. Ayrıca Broadway'in en büyük hitlerinden birine dönüştü. Kadınların güçlendirilmesi, arkadaşlık ve ötekilik gibi temaları özellikle genç kadınlarda güçlü bir yankı buldu. Bu bağlılık, eserin devasa kültürel etkisine katkı sağladı.

Şimdi bu güçlü hikaye, Elphaba rolünde Cynthia Erivo ve Glinda rolünde Ariana Grande'nin yer aldığı bir Hollywood uyarlamasıyla sinemaya taşınıyor. 22 Kasım'da vizyona girecek film, cadılara duyulan süregelen hayranlığı bir kez daha hatırlatıyor. Teneke adamlar ve korkuluklar arasında bile Batı'nın Kötü Cadısı, "Oz Büyücüsü"nün en unutulmaz ve etkileyici karakterlerinden biri olmaya devam ediyor.
Ding! Dong! Cadı ölmedi, sadece yanlış anlaşıldı
Cadılar, başlangıçta putlaştırılacak figürler olarak değil, korkulması gereken varlıklar olarak tasvir edildi. Burunlarında siğiller olan, gençliği ve güzelliği kıskanan, yozlaştırmaya ve ölüm getirmeye niyetli acımasız kocakarılar şeklinde bir portre çizildi.

Bu tasvirler, kadınlar için ataerkil kontrolün sinsi ve yaygın bir aracı haline geldi. Mesaj açıktı: kadınlar sadece genç, güzel ve terbiyeli kalmak zorunda değildi, aynı zamanda bu beklentilere karşı çıkan diğer kadınlara karşı da yargılayıcı bir tutum sergilemeliydi.

Cadı figürleri, çoğunlukla Üçlü Tanrıça arketipi etrafında şekillendi. Bu arketip, kadınlık döngülerini temsil eden üç figürü içeriyor: Bakire, Anne ve Kocakarı. Bu döngüler, kadınların yaşam evrelerini ve toplumun onlara yüklediği rolleri yansıtarak, cadıların hem korkulan hem de hayranlık duyulan birer simge haline gelmesine zemin hazırladı.