Salona girdim (Naim Süleymanoğlu Spor Kompleksi) önce benchindeki ıssızlık dikkatimi çekti Bursa Uludağ Basketbolun (Basketbol Kadınlar Süper Liginin Bursalı tek temsilcisi).

Gözlerim takımın coachu 'topuklu lady' Selen Erdem'i arasa da göremedim.

 '3 Saniye'de kendisiyle yaptığım röportajda 'neden maçlara spor ayakkabı ile değil de, topuklu ayakkabı ile çıkıyorsunuz' diye sorduğumda' ben kadını temsil ediyorum, orası benim için bir vitrin' diyen modern Türk kadınının parkeye yansımış şekli yani.

Hemen başkan Berk Aladağ'ı aradım; tribündeymiş.

Hoca ile anlaşamadıkları için yollarını ayırmışlar!.

Şimdilik asistan coachlarla idare edeceklermiş.

Benchte bir ağlamadığı kalan, üzgün mü üzgün alt yapı antrenörü bir bayan;  bir de molalarda oyuncularıyla İngilizce konuşan erkek coachla, asistan Emre hoca.

Meğer Lübnanlı imiş coach. Listede ismi yazmadığı için ben de buradan yazamıyorum!.

Tamam Lübnan'da basketbol oynanıyor da; Türkiye'ye hoca ihraç edecek kadar değil!.

'Oyuncu menaceri' diyen oldu, 'bir oyuncunun arkadaşı' da!.

Yeni birisini getirmek için de çalışıyormuş başkan!.

İnanmak istedim!..

Çünkü benchten sezon başından bu yana çekip giden o kadar çok kişi oldu ki; yeni birisi nasıl ikna edilir de getirilir o kadarını bilemiyorum!.

Bu takıma kim antrenör olmak ister sevgili Berk başkan; sahada ısınan oyunculara baktım; isteksiz, iştahsız, yüzlerinden düşen bin parça sanki.

'Laf olsun' diye maça çıkmışlar.

Motivasyonları sıfır, mücadele güçleri de.

Amerikalı var kenarda oturuyor !.

Oyun kurucu Chennedy Carter.

Yabancı getirdiysen oynatacaksın, süs değil ki onlar.

'Maç kazandıran oyuncu' statüsünde kadın basketbolunun yabancıları.

Carter kenarda maçı izlerken resmen uyuyordu;

Evet uyuyordu!.

Çıktı koşamıyor, koşunca da geri dönemiyor!.

'Sakat olmalı' diye düşündüm.

Devre olunca öğrendim.

Para ödememek için lige verilen arada ülkesine göndermişler!. Maç sabahı Bursa'ya gelmiş. Hala Jet Lak durumu devam ediyor.

Sahaya çıkınca da ayakta uyudu zaten!.

Elindeki topları kaptırdı, hiç savunma yapmadı.

Maç başladı; rakip BOTAŞ; bu ligin iyi takımlarından, frene hiç basmadan vurup geçtiler Bursa Uludağ'ı.

Zaten maçta tarihi bir farkla 113-51 bitti.

Takımda biraz ABD'l uzun Fluker oynamaya çalıştı (18 sayı), biraz da yerli rotasyondan Özge Kavurmacıoğlu (13 sayı)

 Kadın basketbol maçlarını yüklü programım nedeniyle sıklıkla izlemiyorum.

Bu takım geçen yıl Bursa BŞB kadın basketbol ismiyle şahane bir sezon geçirmiş ve Avrupa Kupalarında oynamaya hak kazanmıştı.

İsim hakkını Aladağ Turizme satınca, ismi gibi takımın kendisi de sıfırlanmış!.

Dün Bursa'dan basketbola ilgi duyan kulüplerden karma bir takım çıkartılmış olsaydı; yemin ediyorum ancak bu kadar kötü oynayabilirdi.

Kadronuz yetersiz olabilir ama; insan biraz mücadele ederek yenilir.

Utandım, üzüldüm, geldiğime pişman oldum.

Burası deplasmanlı bölgesel ligi değil ki; adı üstünde kadınların süper ligi.

En tepesi yani.

Böyle oynanılmaz, böyle mücadele edilmez, böyle bu kadar boş verilmez.

Kulübün adı kadar Bursa'nın basketboldaki onuru zedelendi dün Yıldırım'daki salonda.

Hatay BŞB deprem felaketi nedeniyle çekilince bir takım düşecek ligden;

 O takımın adı da şimdiden belli; Bursa Uludağ Basketbol.

Kabul ediyorum Berk başkan şubeye ek sponsor bulmak için çok çabalasa da, (maalesef kadınların kaderi bu) kimseden destek görmedi.

Ama siz de bunları düşünerek yola çıkacaktınız.

Asıl bombaya geliyorum; skor boardlarda oyuncuların numaraları yazılı, ama isimleri yok!.

Çok tuhaf bir durum.

Bugüne kadar hiç olmamıştı Naim Süleymanoğlu'nda çünkü.

'Acaba teknik bir sorun mu var' diye merak ettim;

Salon görevlilerine soruyorum; kimse yanıt vermek istemiyor.

Sonunda gerçek ortaya çıktı.

Salon Yıldırım Belediyesi'nin uhdesinde.

Çalışan personel de belediyenin personeli.

Skor boarda da bu görevliler bakıyor.

Açmasını, kapamasını, isimlerin yazılmasını bu çalışanlar hallediyor.

Tabii bu iş için de personele belirli bir ücret ödenmesi gerekiyor ev sahibi kulüp tarafından.

Uludağ Basketbol yöneticileri aylardır belediye personeline verdikleri hizmet için beş kuruş para ödememişler.

Bir uyarmışlar, iki uyarmışlar; bakmışlar bir şey değişmiyor; dünkü maçta ' konuk takıma ayıp olmasın' diye sadece oyuncu numaralarını yazıp, isimleri protesto etmek için boş geçmişler!.

İnanılır gibi değil; kadın liginin süper seviyesinde bir temsilcisi olacaksın, personelin 3 kuruş parasını ödemekten imtina edeceksin.

Zaten kulübün ana sorunu da bu; yani para, para, para.
Kimseye ödeme yapmıyorlarmış aylardır.

Yerlisine de, yabancısına da.

En son kadronun üçüncü yabancı oyuncusu Monique Reid ödeme yapılmadığı için ülkesine dönmüş.

'Sırada diğer iki yabancı ile yerliler var' dediler.

Anlayacağınız takım olarak çok ama çok zor durumda Uludağ Basketbol.

Belediyenin servis hizmeti de olmasa, oyuncularını Görükle'de kaldıkları lojmanlara bile götüremeyecek kadar sorun yaşıyorlar.

Yemek yemeye cebinde parası olmayan sporcudan hayır mı gelir?

Hiç düşünmez mi bunları insan.

O zaman niye talip oldunuz Bursa BŞB'nin isim hakkını alarak ligde oynamaya?.

Belediyeye olan birikmiş mali vecibelerini de yerine getiremiyormuş üstelik.

Sözde maç izlemeye gittim, dert dinleyip geri döndüm.

Eğer federasyon mücbir sebep nedeniyle bu sezon düşmeyi kaldırırsa ancak o zaman yerinde kalır Uludağ Basketbol.

Yoksa banko düşer.

Berk Aladağ başkanın bu sıkıntılı sürece acil olarak bir çözüm bulması gerekiyor. 

Yoksa Bursa'da zaten doğru dürüst oynanmayan kadın basketbolu iyice dibe vurup, yok olacak.

İçiniz karardı biliyorum ama; oturup bunları yazmazsak kimsenin haberi olmayacak.