Perşembe akşamı Trabzon'daki tribünlerde sadece bordo mavili takıma gönül verenler değil, bütün Türkiye vardı.

Farklı renklere sevdalı futbol severler; ortak bir çağrının konukları olarak Trabzonsporlularla birlikte Basel maçını izlediler.

Skoru, oyunu ile değil, tribünlerdeki farklı coşku ve görüntüleriyle bu maç asla unutulmayacaktır.

Neresinden başlamalı ki?

Her şey en ince detayına kadar çok güzel düşünülmüştü.

Hele o koreografi yok mu; bir ödüle aday gösterilse kesinlikle birincilik ona giderdi.

Tek kelime ile yaratıcı bir zekanın dışa vurumu gibiydi;

'Türk gibi kuvvetli'den 'Türk gibi zeki, çevik ve yaratıcı' ya evrilen destansı bir oryantasyon gibi geldi bana.

Koreografiler genelde çok şey anlatırlar; ama Trabzon tribünlerine açılanı çok şeyin çok çok üstünde; dünyayı sarmalamış sımsıcak bir kucağın imitasyonuna benziyordu.

Bir madenci; baretinde yardıma koşan ülkelerin bayrakları, kucağında da bir depremzede çocuk,

Yanında enkaz yığınlarının altından yükselen bir elin avuçlarında göğe kaldırılmış şanlı bayrağımız.

Unutulmayan detay; depremde hayat kurtarmaya çalışırken, kendisi enkaz altında kalarak talihsiz bir şekilde ölen Meksikalı kurtarma köpeği Proteo.

Yaşamla, ölümü, yeniden doğuşla, ahde vefayı simgeleyen böyle bir kompozisyon için 'Einstein zekası' gerekirdi;

Kimdir, kimlerdir, bir ekip midir hiç bilmesem de yaratıcılarının alınlarından öpüyorum.

Hayran kaldım, duygulandım, seyrederken boğazım düğümlendi.

Trabzonsporlular, bordo mavili kulüp; Türkiye'yi nicedir unuttuğumuz o milli dayanışma günlerine götüren bu anlamlı organizasyonu başarıyla ifası nedeniyle kutlanmalı ve ayakta alkışlanmalıdır.

Sadece 'Adana orada; 'Adıyaman orada' 'K.Maraş orada', 'Hatay orada', 'Gaziantep orada', 'İskenderun orada', 'Malatya orada' 'Diyarbakır orada', 'Osmaniye orada', 'Kilis orada' 'Şanlıurfa orada' değildi;

Hepimiz, herkes yani bütün Türkiye; 81 ilinin ilçe, kasaba ve köyleri ile birlikte dün akşam Trabzon Şenol Güneş Spor Kompleksi'nde tek yürek olmuş bir şekilde; maçın neden olduğu bahaneyle kardeşliğini test ediyordu.

Hep böyle olunmalı, hep böyle olmalıyız aslında.

Farklı renklere sevdalanmanın getirdiği rekabetçi psikoloji ile benliğimizin içimizdeki insani duyguları kemirmesine izin vermeden kendimize gelmeliyiz.

Kırıp, dökmeden, dostça, kardeşçe; tıpkı Trabzonspor-Basel maçında olduğu gibi, ayni stadyumun tribünlerinde yan yana ve kardeşçe oturarak maçlar izlemeliyiz.

Perşembe akşamının ekrana yansıyan çarpıcı görüntüleri; Türkiye'nin zor günlerinde ırk, din, dil, mezhep farkı gözetmeksiniz nasıl bir ve beraber olabileceğine çok güzel bir emsal oluşturdu.

Burada kalmasın, devamı gelsin...

Klasik bir söylem olacaksa da;

O gece maçta Trabzonspor'un golünü Larsen değil Türkiye attı;

Maçı da bordo mavili takım kadar, tribünlere yüreğini taşımış 81 milyon kazandı.