Bitip eve gelince 'Bu maça ne söyleyebilirim?' diye uzun uzun düşündüm klavyemin başında.

Sevinçle, üzüntü arasındaki o ince dar tünelde gidip, geldi bitene kadar tribündeki seyirci.

'Bursalı olmanın' refleksiyle gazeteci tayfası bile diken üstünde oturdu, hop oturup, hop kalktı.

'Ha şimdi oluyor', 'tüh be'nin ikilemiyle oturduğumuz koltuk battı mabadımıza.

'Tamam kazandık, yarı finalistiz artık' diyemeden Bahçeşehir hamleleriyle lafı ağzımıza tıkayıp; en başa döndürdü koca salonu, kaskatı kesildik.

Bu maçı salona enerjisiyle sinerji yayan seyirciyle, bir elin parmaklarını geçmeyen meslektaşların yanı sıra Tofaşlı basketbolcularla, coach Orhun Ene ile staffı da asla ve kolay kolay unutamayacaktır.

'Nasıl verdik bu maçı' olacak şey değil? diyerek hayıflanmak günler değil, aylar sürer.

Yüzüp, yüzüp kuyruğuna getirdikten sonra aklımızın ucundan bile geçmeyen basit top kayıplarıyla bir sezonu buruk bir şekilde tamamlamak hiç ama hiç olmadı.

Tofaş'a da yakışmadı.

Bir sezonun emeğinin, birkaç basit hata ve kritik süreçlerdeki yanlış oyuncu tercihleriyle ile buharlaşıp uçup gitmesine nasıl mazeret bulunacaktır merak etmiyor değilim.

Bitime 14, 2 saniye kala skor 92-95 Tofaş aleyhine iken; son hücumda topu kenardan oyuna sokarken; sağlam bir gününü göremediğimiz (!) müzmin sakat O. Brian'mı tercih edilmeliydi; yoksa o dakikaya kadar Tofaş adına oyunu domine eden Perez ya da Reed'den birisi mi olmalıydı; bu denklemi sevgili Orhun hocam biraz değil çok zor çözer.

Eli sıcak iki oyuncudan birisine top teslim edilebilseydi; belki de maçı ikinci uzatmaya götürecek üçlük bulmak işten bile olmazdı.

Buzdolabı gibi soğuk ve donuk, dribblingi olmayan  O.Brian'ın Ponitzka'ya kaptırdığı top; bir sezonluk emeğin yerlere saçılmasıyla eş değerdi.

Rüya da bitti; sezon da...

Ünlü şair Nazım Hikmet Paris buluşmasından birisinde ressam, karikatürist, yazar ve film yönetmeni can dostu Abidin Dino'ya Şanzelize Bulvarın'da 'Mutluluğun resmini çizebilir misin Abidin' demişti.

'Mutluluğun değil, hüznün resmini çizdi' O.Brian elleriyle.

Bir tık daha yukarılara çıkıp, Fenerbahçe BEKO ile oynanabilecek yarı final serisini affedilmez hatasıyla çalarak, götürdü.

'Olsun sağlık olsun' diyemiyorum.

Hatırladıkça iki sezondur 'adam gibi maçını' izleyemediğimiz ABD'liye  öfkem katlanarak büyüyor.

Üzülerek çıktığım salondan eve dönünce; yazımı erteleyip, Fenerbahçe Beko- Telekom serisinin üçüncü maçına takıldım.

Az kalsın Telekom yüzyılın sürprizini yaparak Fenerbahçe'yi yarı finalden tatile gönderiyordu!

Mucize gibi bir şeydi maçın sonu; elenmeyi sonuna kadar hak etmiş kanarya; Nigel Davis ve Guduric'in anlık performanslarıyla Telekom'u yakalayarak yarı finalde Bahçeşehir'in rakibi oldu.

İşte hala Avrupa Şampiyonu olmanın verdiği havayla ayakları yere basmayan Fenerbahçe BEKO, Bahçeşehir'i geçebilseydik bizim rakibimiz olacaktı.

Elensek bile en az bir maç Bursa'da oynanacaktı.

Neler neler kaçtı Tofaş'ın avucunun içinden düşünülünce insana kafayı yediriyor.

Nasıl mı?

Ekonomik krizin inim inim inlettiği otomotiv sektöründe başkan Cengiz Eroldu ile kulüp yönetimine bayram hediyesi gibi olacaktı bu turlamak.

Yeni sezon bütçesi için staffla menajer Tolga Öngören'in elini genişletecek, belki de başka sürprizler bilemeyiz ki...

Bazı oyuncular, hele bir de elit düzeyde iseler; kötü oynayıp devam ettikleri maçın en kritik anında devreye girip, olmayacak bir şey yapıp; dünyayı tersine çeviriveriyor.

Furkan Korkmaz işte böyle kalibrede bir oyuncu.

Kötü performansıyla aldığı paranın altında ezilip, eleştirileri göğüslemeye çalışırken dün öyle bir zamanda ve öyle bir üçlük attı ki; bu üçlük maçı Bahçeşehir'e kazandırdı.

Yani resmen şapkadan tavşan çıkardı.

(Bitime 59.7 saniye kala başlayan hücumda 14,7 saniye kala cross over sonrası sol forvetten ve zor durumda el üstünden attığı şut)

Tofaş ikinci maça göre ilk iki çeyreği iyi oynayarak bitirdi.

Üçüncü çeyrek itibariyle rotasyon ve kalite farkıyla rakibine yakalanıp, sonra yeniden yakalamaya alıştı.

İlk çeyrek bir ara 14 sayıya kadar çıkan fark son iki çeyrek, rakibin iyi şut sokan dış adamlarıyla, çember altını tehdit eden Odiese farkıyla Tofaş'ın lehine gelişmeye devam etti.

Skor üstünlüğü son çeyrekle uzatma dakikalarında iki takımın arasında sürekli el değiştirdi.

Bitime 5 buçuk dakika kala skor 71-71, 4 dakika kala 74-74, üç dakika kala 76-76, iki dakika kala 79-79'a eşitlendi.

52 saniye kala Tyler Cavanaugh serbest atışları ile 2/2 kullandı: 81-79. 

Marquise Reed'in 38 saniye kala üçlüğüne faul kararı çıktı, Reed üç isabet buldu ve TOFAŞ 82-81 öne geçti.

25 saniye kala Simonovic çember altında boş kalıp, takımını bir kez daha öne geçirdi 82-83

11 saniye kala Reed basket faulle skoru 85-83'e getirdi.

Bahçeşehir hücumunda Tofaş çemberden seken topun ribaundunu alamayınca Tyler Cavanaugh 1.2 saniye kala ters turnike ile maça yeniden denge getirdi 85-85.

Uzatmaya iyi başlayan Tofaş 5 sayılık üstünlükle momentumu yakaladı.

Uzatmanın son 3 dakikasına da 90-86 önde girdi.

Bir dakika kala Furkan Korkmaz önce çizgiden beraberliği buldu: 92-92. Hemen sonrasında bitime 14,2 saniye kala attığı tarihi üçlükle Bahçeşehir'i 3 sayı öne geçirdi: 95-92. 

Mateusz Ponitka 9 saniye kala JJ Obrien'in topunu çaldı, yapılan faulün sonrasında; bu maçın da takımı adına maçın X faktörü olan Furkan Korkmaz çizgiden 1/2 serbest atışla skoru belirledi: 92-96.

Birlikte iyi oynadıklarında zor maç kaybeden Tofaş'ta Marquise Reed ve Alex Perez'in 55 sayısı bu kez maçı kazanmaya yeterli olmadı. (Reed 34, Perez 21)

Sakatlıktan sonra Tolga Geçim'e gereğinden fazla süre verilirken; crunch time'da Uros Trifunovic kenarda unutuldu.

Çok basit top kayıpları da işini tuzu biberi oldu.

Bankston ve Yiğitcan'dan momentumun yakalandığı dakikalarda arka arkaya gelen top kayıpları Bahçeşehir'in farkı kapatmasını sağladı.

Uzunlar bu maçı 'başlarında esen kavak yelleri'yle tamamladılar!.  

Pasecniks boyuna ihanet eden hataları yetmezmiş gibi çizgiden 0/3 atarak saç baş yoldururken; ondan aşağı kalmayan Bankston 1/5 ile faul attığı maçı 9 sayıyla tamamladı.

İki uzunun sadece 13 sayıda kalmasını Bahçeşehir maç boyunca avantaj olarak elinde tuttu.

Pasecniks'i gördükçe 'keşke sezon başındaki Trevor Thompson kalsaymış' diyorum.

Seneye inşallah...

Bankston oynadığı dakikalarda 'gökler hakimi Gordon' olsa da; orta mesafe şutu neredeyse hiç yok, faulleri de zorlanarak atabiliyor.

Post up'u olmayan, sırtı dönük bire bir oynayamayan uzunlar Tofaş'ın oyun tarzına ters.

Bahsetmezsem olmayacaktı.

Bahçeşehirli Kenan Sipahi hem oyun kurucu, hem de bir uzun gibi.

Çok yönlü olarak kendini geliştirmiş. Tofaş'ta çemberi tutturamazdı, yıllar içinde iyi bir şutör gard oldu.

Sırtı dönük oynayarak da savunmacılarına eşleşme sorunu yaşatıyor.

Bir basketbolcunun çalışarak eksikliklerini tamamlayabileceğine verilecek en çarpıcı örneklerden birisi.

Bravo Kenan Sipahi'ye.

Hakemler!..

Bu sezon alayını' 'Yılın en değerli oyuncuları' seçiyorum.

Yani 'MVP'.

İyi dediklerimiz de bir gün bile yaşamıyor.

Kerem Baki, Kaan Büyükçil'le Alper Özgök Tofaş'a bir düdükle de olsa ev sahibi olma fırsatı bile tanımadan; maçın üstüne kocaman bir 'tüy diktiler.

Kutlarım!...

Attığım başlık ne yalan söyleyeyim hoşuma gitti.

Maçı izleyememiş olanlara özet olsun diye bir kez daha yinelemek istiyorum.

Tofaş Bahçeşehir karşısında turu geçti, verdi, yine geçti, yine verdi !... 92-96

'En iyiler'

TOFAŞ: Marquise Reed 34 sayı, 4 ribaund, 2 asist, Alex Perez 21 sayı (6/10 üçlük), 3 ribaund, 8 asist
Bahçeşehir Koleji: Tai Odiase 12 sayı, 4 ribaund, Tyler Cavanaugh 23 sayı (3/4 üçlük), 9 ribaund, Kenan Sipahi 20 sayı, 3 ribaund, 5 asist, Furkan Korkmaz 14 sayı (1/7 üçlük), 4 ribaund, 2 asist