Fikstür dezavantajı nedeniyle ilk 4 maçından sadece 1 galibiyet çıkartan Nilüfer Belediyespor; çarşamba günü evinde konuk ettiği Sarıyer Belediyespor'u 3-1'le geçti.

Denk güçteki iki takımın kapışmasında sonucu yabancı oyuncuların performansının belirlediğini söyleyebiliriz.

'Klasik bir devinim' aslında yabancı ağırlıklı oynayarak kazanmak.

Yerlilerin fazlasıyla arka planda kalmaya başladığı böyle bir oyun kurgusunun; kadın ve erkek voleyboluna ne ölçüde katkı sunduğu oturup tartışılmalı bana sorarsanız.

Maç bitip eve dönünce de Eczacıbaşı- Vakıfbank karşılaşmasını izledim.

'Klasik devinim' o salonda da karşımızdaydı.

Yabancıların ön plana çıkartıldığı hücum rotasyonunda pasörler sürekli takımın ağır ablaları (!) üzerinden oynamaya çalıştılar.

Eczacıbaşı'nda Voronkova, Boskovic; Vakıfbank'ta da Gabi, Egonu ile Daalderop hücum safının en önündeydiler yine.

Sayıların dağılımına bakılınca; bu isimlerin ön plana çıktıkları görüldü.

Hande, Beyza, Kübra, Zehra gibi yerli starlar 'arada bir hatırlanmanın' ötesine geçemediler.

Üzülüyorlar mıdır?

Kesinlikle.

Hücum aksiyonunun amazonları olmayı fazlasıyla hak edecek yeteneklere sahip olsalar da; 'ne pahasına olursa olsun kazanma iç güdüsü', kenardaki coachları da hücum şablonunu yabancılar üzerinden kurgulamaya mecbur bırakıyor.

Aslına bakarsanız dünya voleybolu da erkeği, kadınıyla bu düzende oynamanın mahkumları.

Lejyonerler sürekli ön planda ve vazgeçilmez.

Sadece Avrupa voleybolunun merkezindeki ülke olarak kabul edilen İtalya'ya bakmak bile yeterli bu savımızı doğrulamak için.

İzleyince kadını, erkeğiyle kendinizi küçük bir BM Ligi'ndeymiş (!) gibi hissediyorsunuz.

Alışkanlıkları değiştiremeyeceğime göre; statünün gerektirdiği mevcut düzenle herkese iyi seyirler diliyorum!.

Nilüfer Belediyespor mevcut yapılanması için ağır ve yıpratıcı sayılabilecek maç  trafiğinden çıkınca; dişine göre bulduğu Sarıyer Belediyesi karşısında hünerlerini sergileme fırsatı buldu.

4 set boyunca köşelerden ve ortadan etkili hücumlarla rakibi yıpratarak oyuna girme şansı tanımadılar.

'Plase üstü smaç'larıyla eleştiri konusu olan Atkinson; yumuşak hücum performansının bir tık üzerine çıkarak boyuna posuna yakışan topları öldürürken; Radosova ile  Milanova'nın da file üstünde kendilerine yakışanını yerine getirmeye çalıştıklarını gördük.

Tek eleştirim şu olacak;

3 numara hücumlarının biraz daha efektif kullanılmasının; takımın hücum opsiyonlarına zenginlik katacağıdır.
Tabii bu tercihte pasör Sıla Çalışkan'ın 3 numara oyuncularına güvenmesi gerekiyor.

Sarıyer Belediyesi oyun içinde çok git geller yaşayınca; 'ben bu maçı kazanabilirim' moduna giremedi.

Servis performanslarının kötü olması; en önemli handikaplarıydı.

En beğendiğim oyuncuları; Dünya Kupası'nın sürpriz takımlarından Tayland'ın ele avuca sığmayan ufak tefek smaçörü  Chatchu-On oldu.

Kısa boyuyla dublajdan harika toplar çıkartan Chatchu-0n, hücumda da ritim yakaladığında öldürdüğü bir çok topla Sarıyer'i oyunun içinde tuttu.

Bu kadro değiştirilmeden lige devam eder mi; yoksa yönetimle teknik kadro bir kan değişikliğine ihtiyaç duyarlar mı?

Bilemem.

Kişisel görüşüm; 2 numarada değişime giderek atletizmi olan bir takviyenin yapılması yönünde.

Nilüfer Belediyespor bu hafta sonu İstanbul'da Vakıfbankla karşılaşacak.

Adettendir; umutsuz olunsa da şimdiden başarılar diliyorum.