Sırbistan'ın önüne İtalya yenilgisiyle sıfırlanan moralle çıkılınca; farklı yenilmek kaçınılmaz oldu. (0-3)

İkisi de 'Olağan bir skor' değil, 'olağanüstü hal' ilan etmeye de gerek yok.

Sadece kendi seviyemizde kabul edebileceğimiz iki rakibe net skorlarla yenilmek canımızı sıktı.

Oysa kafa kafaya çok maç oynamışlığımız var İtalya ve Sırbistan'la.

Yenmişliğimiz de...

Kaybedebilirsiniz elbette ama; böyle kötü oynayarak ve hiç direnemeden boyun eğmek Türkiye'ye hiç yakışmadı, en çok bu noktaya takıldım.

Ne oldu böyle birdenbire bize?

Bildiklerimizi mi unuttuk?

Yoksa psikolojik faktörler mi dağıttı kızlarımızı ?.

'Mental olarak bitik, moral olarak eziktik' demek mi gerekirdi bilemedim.

Biz iyi takımız, diri takımız.

Bugün de, yarın da öyle kalacağız.

Bundan asla şüphem yok.

Ebrar, Hande, Zehra, Cansu, Saliha başta olmak üzere oyuncularımızın kalitesiyle, kapasitesinden de asla şüphemiz yok.

İtalya ile Sırbistan hezimetleri (bu skorlar, bu kadro için kesinlikle hezimettir başka açıklaması olamaz) bir daha kolay kolay yaşanmaz diye düşünüyorum; telafisini de yaparız.

O zaman geriye ne kalıyor?

Rakiplerin bizi iyi çözmesiyle, zaaflarımızın üzerine oyunu kurgulamaları.

Yani servislere dayanarak, en zayıf noktamızdan bizi hedef almaları.

İtalya'ya böyle boyun eğmiştik, bir gün sonra da Sırbistan'a.

Bu maçta kızlarımız takımın dinamosu pasör Cansu'yu üzmek için elerinden geleni yaptılar.

Hele Hande;

Hücumda bu kadar sınırsız oynayan birisi, manşetlerde nasıl bu kadar çırak çıkabilir aklım almadı.

Topları ya içeriye kaçırdı, ya da üzerine gelen 'ace' oldu.

En kritik zamanlarda hem de.

Böyle kolay sayılar verirseniz, moraller de yerlerde sürünür.

Pasörün kabahati yok; kulakları çekilecekse smaçörler işte orada.

Açık toplarla hücum yaptıkça; zaten bizden uzun olan İtalya ve Sırbistan'ın blok savunmaları devreye girdi.

Rakibi file üstünde geçemeyince; alternatif üretemedik. 

Manşet gelmediği için de ortadan hızlı hücum gerçekleştiremedik.

Zehra kötü oynadıysa istediği gibi top alamamasındandır.

Eda Erdem Dündar kendi stili  tek ayak üstünden hücum edemediyse aynı nedenden.

Ebrar'ı da artık sokaktaki çocuk tanıyor;

'Vur Ebrar, durdur Ebrar' karşındakiler de aptal değil ki..

Servislerle düzenimizi bozunca ne pembe saçlı kız kaldı ortada, ne de Zehra ile Hande;

Psikolojimiz bozuldu, oyuna tutunamadık.

Seri de yakalayamayınca kızlar ister istemez kaderlerine razı oldu.

Kendimiz gibi direnemeden teslim olduk ya en çok buna üzüldüm.

İtalya'da çok fark ettiren Egonu diye bir süper star vardı;

Ama Sırbistan bizim seviyemizdeydi,

Tijana Boskovic'in olmadığı kadrosuyla bizi dağıtmaları içine oturuyor insanın, kabullenemiyorsunuz.

Demek ki bizim gözümüze çarpmayan eksiklerimiz var hala.

Dünyanın en iyisi olabilmek için de kat edilecek çok yol da...

Her şeyimiz kötü olabilir belki ama mücadele edemeden yenilmek bize yakışmaz, bu takımın karakterine de aykırı.

Hepsi belli seviyede oyuncular olsa da manşetleri daha çok çalışmamız gerekecek demek ki.

Hele Hande bana göre sabah akşam buna yoğunlaşmalı.

Köşelere de yeni nesil havuzundan daha uzun ve fizikli isimleri ısındırmaya başlamalıyız.

Ebrar'la Hande'ye denk, hatta ikisinden daha atlet ve sıçrayabilenleri de;

Son iki yenilgiye üzülsek de; umudumu yitirmeyelim.

Bu kızlar hala dünyanın en iyileri arasında.

Taktik çalışmaların yanı sıra, rakiplerin momentumu eline geçirdiği anlarda özgüvenimizi ayakta tutabilmenin de eksersizleri de portföyümüzde olmalı.

Evet 'yine olmadı'.

Ama yılmak yok, durmak yok.

Eksiklerimizi gözlemleyebildiysek 'sorun' da yok.

Yakalanan bu olumlu havanın dağılmaması gerekiyor.

Bir voleybol maçına 15 bin seyirci çekebiliyorsak, bugüne kadar kazanılmış başarıların yüzü suyu hürmetinedir.

İtalya ve Egonu beni yine yanıltmadı!.

Finalde Brezilya gibi voleybol geleneği olan bir ülkeyi sürklase ederek yenerken, her pozisyonuyla şahane oynadılar.

Evet Egonu bu takım için çok önemli bir faktör belki ama; finalde etrafındakiler de maça çok önemli katkıda bulundular.

Pasör Alessia Orro, libero Monica de Gennaro, smaçör Caterina Bosetti kadronun potansiyeline yakışır bir oyun sergileyerek şampiyonluk kupasını hep birlikte havaya kaldırdılar.

Turnuva sonunda yapılan bireysel değerlendirmede; Egonu'nun yanı sıra söz konusu oyuncular ' kendi pozisyonlarının en iyileri' olarak ödüle layık bulundular.

Egonu kadınlarda bugüne kadar izlediğim en etkili smaçör.

Olağanüstü atletizmiyle fark yaratıyor.

Havada resmen asılı kalarak, karşısındaki bloklar düştükten sonra topa vuruyor.

Böyle olunca tutabilmek mümkün değil.

Manşet ve blok savunması da kusursuz olunca; rakiplere yapacak fazla bir şey kalmıyor.

Egonu bu sene turnuvanın 'en iyi smaçörü' seçilen Brezilyalı Gabi ile birlikte Vakıfbank'ta oynayacak.

Bir köşede (4 numara) Gabi, karşı köşede (2 numara) Egonu.

Zaten yenilmezdi Vakıfbank; şimdi hiç yenemezler!

Amerika'nın yeni yıldızı Kara Bajema'da eklenince üçünün birlikte oynayacağı maçları izlemek sporseverler için büyük keyif olacak.