Bursaspor'un unutulmaz teknik direktörlerinden rahmetli Hasan Bora'nın keçeli kırmızı, siyah kalemlerle kağıda yazdığı yazılarını 70'li yılların başında o gün çalıştığım gazetede ben daktilo ederdim.

Görevi bana vermişti nurlar içinde yatsın spor müdürüm Enver Ayhan büyüğüm.

Kargacık, burgacık o yazılarını okuyup, metne dönüştürmek dünyanın en zor işlerinden birisiydi benim için.

Hasan ağabey yazar, kafayı yememeye çalışarak ben temize geçerdim!

Türkçesi güzel, anlatmak istedikleri şahaneydi de yazısı 'mafiş' olunca okuyamadıklarımdan anlam çıkartabilmek (!) özel çaba gerektirirdi.

Cep telefonsuz, bilgisayarsız 'taş devrinden bir tık ötesi çağın' iz düşümüne benzerdi ki o yıllar; bilmem başka türlü daha nasıl anlatılabilir.

Güzel yazardı, önemli konulara dikkati çekerdi Hasan Bora.

Ne de olsa akademi mezunuydu kendisi; (Eskişehir İTİA'yı bitirmişti.)

Ayni zamanda gazetecilik yapmış, mürekkep yalayıp yutmuş birisi olarak; yazılı basın tirajlarının zirvede olduğu yıllarda önemli bir okur kitlesine hitap ederdi.

Bursalı, Bursasporlu olduğu için de hep Bursaspor'u irdelerdi.

Günün birinde yine karınca duasına taş çıkartan yazısıyla kaleme aldığı bir mektubunu daha uzattı önüme Enver ağabey.

'Oku bak bugün Bursaspor'un ekonomisini yazmış Hasan Bora...'

'Bursaspor'un ekonomisi de mi olurmuş?' diyemedim çömez birisi olarak meslek büyüğüme.

Bursaspor'un bereketini anlatıyordu o yazısında büyük hoca.

Şehrin ticaretine katkısını, esnafın maç günleri para kazandığını, takım başarılı oldukça bu ivmelenmenin farklı alanlara yayılarak yeşil beyazlı camianın günün birinde üç büyüklerle yarış edebilir hale geleceğini anlatmaya çalışmıştı kendince.

O günlerde akıl erdiremediğim bu yazısının içeriği neredeyse yarım asır sonra ve an itibariyle gerçeğe dönüşmek üzere Hasan Bora'nın,

Çağ ötesinden, çağ sonrasını görürken, geleceğin falına bakabilen bu büyük insanı şimdi nasıl saygı ve rahmetle anmazsınız ki?

Çok değil üç beş ay önce kaçınılmaz sonunun üzerine karamsarlık senaryolarıyla ömür biçilen bir kulübün, sihirli bir elin dokunuşuyla küllerinden yeniden doğmaya başlaması; camia gerçek yuvasına döndüğünde daha iyi anlaşılıp, anlam kazanacaktır.

Sevgili Hasan ağabey;

Bursaspor üzerine öngördüğün ekonomik teorin dibi görmeye rakam kaldığımız şu günlerde tuttu biliyor musun?

Kulüp ve camia şehrin bereketiyle öyle inanılmaz şeyleri başarmaya başladı ki kolay kolay anlatılamaz.

Yattığın yerden görebilseydin 'yeniden dünyaya gelmek isterdin' öyle şahane, öyle harika gidiyor ki işler sana anlatamam.

Süper Lig kulüplerinin gıpta ettiği seyirci sayılarıyla oynuyoruz maçlarımızı.

Her maç bir başka rekor. Hasedinden çatlıyor üç büyükler!

'Mahalle arası kulüplerin' toplamının bir sezonda ulaşabileceği seyirci sayısını neredeyse 3 haftada geride bıraktık.

Lig bitince artık nerelerde oluruz kestiremiyorum.

Gökten yağarcasına devam eden bu bereketten esnaf da çok memnun.

Gidiş ve dönüşlerde sorunlar yaşansa da ulaşım araçlarına maç günleri binilemiyor.

Omuz omuza, dip, dibe, kucak, kucağayız.

Yani tanışmadığımız kimse kalmadı bu vesileyle.

Sıkış, tepiş otururken cümle alemle dost ve kardeş olduk!

Köfteci, simitçi, turşucu, seyyar sucu, çekirdekçi, 'store'dan ayrı korsan forma ve kaşkol ile şapka satanlar da üç maçta 1 yıllık hasılatı şimdiden cebe attılar bile.

Bir bereket ki sorma gitsin.

Tükürük köftelerle; soğan üstü lahmacunlar (!) kapış, kapış!

Önüne; arkasıyla, içine bakmadan götürüyor taraftar gişelerle kuyrukların önünde.

Üç kağıtçıların sattıkları fazlasıyla tağşişli olsa da alan razı, satan razı!

(Tabii bu konunun üzerine gitmekte yarar var; zehirlenmeden önlem alınmalı...)

Stadın dışı böyle, ya içerisi dersen?

Protokol dolup taşmaya başladı.

Düne kadar kulübün ismini bile heceleyemeyen bir baktık Bursasporlu oluvermiş!

Olsun bu kadarı bile iyidir;

Böylece Fenerli,Beşiktaşlı, Galatasaraylı sayısı azalıyor bürokrasi ile belediyelerde.

Tam dönmeseler de (!) ucundan kenarından aidiyet duygusuyla karışık Bursasporlu olduklarını hatırlıyorlar.

Asıl bizim basın tribünü şahane!

Geçen yıl takım 3. Lig'e düşerken üç, beş, bilemediniz 10 kişiydik...

Sinek avlardı oturduğumuz koltuklar.

Bu yıl bereketi orayı da vurdu.

'Maç günleri akreditasyon kartı yetiştirememekten' şikayet etti pazar günü TSYD Bursa Başkanımız M.Ali Ekmekçi.

Üç büyüklü, Trabzonlu, diğerleri her zaman fazla olurdu oysa.

Şimdi 'Ben de Bursasporlu oldum' diyenler sayıca çoğaldı.

Gelsinler tabii, hangi rengin safında olursa olsunlar, kimi tutarsa tutunlar Bursaspor'u izlemek artık onlar için de bir ayrıcalık haline geldi.

Tribün şovlarımız müthiş, efsane, olağanüstü.

Bazen maçı bırakarak onları izliyor, izlerken de ağlamamak için kendimi zor tutuyorum.

Tüylerim diken, diken oluyor...

K.Maraş maçının ambiyansı bugüne kadar eşine az rastlanır tarzda, çok ama çok farklıydı.

Kimse yerinde oturmadı;

'Cendere, Samanyolu' çaldı; atkı şov ve Meksika dalgası dudak uçuklattı.

A Spor'un canlı verdiği maçta sadece maça gelene değil, ekranın karşısına oturana da 'işte taraftar böyle olur' dedirtti.

Efsane TEKSAS'ın kadın cinayetlerine tepkisini yazılı pankartlarla dillendirmesi bugüne kadar eşine az rastlanmış bir detaydı.

Dün günlerden 13 Ekim 2024 pazardı;

Türkiye bu anlamlı günde bizi, Teksas'ı, Bursaspor'u konuştu;

Taraftarla tribün şovlara hayran kalıp, sosyal medyadan övgü üstüne övgü yağdırdı.

Çok büyüktü Bursaspor'um.

Çok farklıydı Bursasporlular.

Bereketimizle döneceğiz yeniden alışkın olduğumuz yuvamıza.

Bu sene, gelecek sene, bir sonraki sene.

Sonra inşallah tekrar Süper Lig.

Hiç eksilmesin rızkımız, sevincimizle, gururumuz.

Hala kendime gelmeye çalışıyorum.

Sana sevdalandığım için bir kez daha kendimle gurur duyarken.

Hasan Bora büyüğümüzün de yattığı yerde ruhunu şad etmek istiyorum.

İnşallah duyup, hissetmişsindir o seslerle, benim senden ilham alarak yazdığım satırları...