Göztepe,

Gaziantepspor,

Karabük Demir Çelik,

Çanakkale Dardanelspor,

Kocaelispor,

Mersin İdman Yurdu,

Orduspor,

Kayseri Erciyespor,

Manisaspor;

İzmirspor;

Süper / 1. Lig/ Ligde oynayıp, bölgesel amatör lige kadar düşen köklü futbol kulüplerimizi sıraladım.

Bu zincire son olarak ebedi dost, ezeli rakip Eskişehirspor'da eklendi.

Kaybolup gittikten sonra isim ve statü değiştirerek bir şekilde yoluna devam etmekte olanlara saygı duymaya devam etsem de;

Eskişehirspor'un yeri hepsinden farklıydı Bursasporlular için;

Net ve samimi söylüyorum; sadece Eskişehir ve Eskişehirspor değil, Türk futbolu amatör kümeye düştü!.

Daha Trabzonspor efsane olmamışken; Anadolu futbolunda rekabeti doruklarda yaşayıp, şehirlerinde yaşamı durduran iki neferdik birlikte.

70'li 80'li yılların içinden gelmiş bir Bursalı, Bursasporlu ve spor yazarı olarak tadından yenilmez maçlar oynamıştık komşuyla bugün gibi hatırlardadır.

Belki arada bir kavga edip, küsüşsek de birbirimize hiç bir zaman sırt çevirmedik!.

Şimdi tam zamanı dostlar; efsaneler ölmese de; hatıralarını anarak yaşatmak da boynumuzun borcu olmalıdır.

'Anadolu efsanesi' diye anılırdı Eskişehirspor;

Çünkü ligin zirvesini bizden çok önce sallamış ama da yıkamamışlardı.

Avrupa Kupaları'nda Sevilla'yı 1-0 geriden gelerek 3-1'le elemiş, unutulmaz kaptan ve golcüleri Fethi Heper yine bir Avrupa Kupası maçında 4 gol atan ilk Türk futbolcusu olmayı başarmıştı ( Finlandiya / Mikkeli )

Biz de Trabzonspor'dan 26 yıl sonra Anadolu'nun ikinci gururu olarak 16 Mayıs 2010'da tarih yazarak şampiyonluk kupasını havaya kaldırmıştık.

Unutulmaz kadrolarımızın potansiyeli sahaya iyi futbol olarak yansır, bunun bilincinde olan futbol severler saatler öncesinde stadyumları son koltuğuna kadar doldurarak renklerine destek verirlerdi.

Bizim amigo Yaşar Genç'imiz,

Onların Orhan Erpek'i vardı;

Yaşar 'bir baba hindi' çektirerek Bursasporluları kendinden geçirirken;

Orhan iki kolunu aşağı, yukarı indirip, kaldırarak on binlere maestroluk yapardı.

 'Es,  Es Es, Ki, Ki, Ki, Eski Eski Es' tekerlemesi sadece Eskişehir'in değil, Türkiye'nin alamet'i farikası gibi olmuştu.

O kadar ünlendi ki komşunun tribün lideri; Fenerbahçe'nin 1967-1968 sezonunda Manchester City ile (o zamanki adıyla) Şampiyon Kulüpler Kupası'nda oynadığı maçın rövanşına; sap gibi oturan Fenerliye (!) coşkuyu versin diye Dolmabahçe Stadı'nda davet ettiği amigo Orhan'la birlikte çıkmıştı!.  ( Maçı Nedim ve Ogün'ün golleriyle 2-1 kazanan Fenerbahçe turu geçen takım oldu)

Eskişehirspor profesör Fethi Heper, tatar Nihat Atacan ve Kasımpaşı Ender Konca'dan oluşan muhteşem hücum üçlüsü ile buldozer gibi ezip geçiyordu o yıllarda rakiplerini.

Kırmızı şimşeklerin tribünleri 'Nihat, Fethi, Ender filelere gönder' sloganlarıyla yıkılırken;

Bursasporlular iki büyük maestrosuna 'Mesut', Ersel gol' tekerlemesiyle tezahürat yaparak, gaza getirmeye çalışıyorlardı.

Daha kimler kimler yok tu ki o günlerin unutulmaz kadrolarında;

Biz kaleci Kıbrıslı Osman'ımız, 'baba katili' sağ bek Müfit'imiz, 'Tank İsmail Tartan'ımız, Ahmet Tuna Kozan'ımız, 'hatçe' Cengiz Yazıcı'mız, tahta bacak İrfan Rubacı'mız, Sinan Bür'ümüz, Orhan Özselek'imiz, Haluk Erdem'imiz, Arap Cemal'imiz ile böbürlenirken;

Eskişehirsporlu için kaleci Mümin Özkasap, güvercin katili Nuri, İnegöllü İsmail Arca, Kamuran Yavuz, sol bek Necdet, koko Burhan, Riva Halil, Abdurrahman'la diğerleri 'çok özel ve güzel' insanlardı.

Ebediyete akıp giden yıllar içinde değer verdiklerimiz  zamanın kahreden yıpratıcılığıyla unutulup gitmiş olsa da; ben yaştakiler için hala bir fenomen, idol ve yakasında onurla taşıdığı yaftası gibidir bu saydığım isimler.

Niye mi yazdım bütün bunları?

Durup dururken değil elbette;

Komşulukla, dostluğu, rekabetle, misafirperverliği birlikte özümsemiş bir Bursalı ve Bursasporlu olarak; Eskişehirspor'un kötü yönetilmenin büyük katkısıyla(!) önceki gün son durak olan bölgesel amatör lige kadar uzanan profesyonel yaşamının sona erişinin bana yaşattığı büyük acı ve üzüntüyü paylaşmak için.

Bursasporlular olarak kaderimiz ne kadar benziyor Eskişehirsporlular'a.

Yıllar önce en büyük rekabeti yaşadığımız bir efsane futbol sahnesinden silinip giderken;

Bizim de sonumuz üç aşağı onlara çok benzemeye başladı.

Son maçta yırtamazsak; üçüncü lig yeni yuvamız olacaktır!.

İki sezonda iki küme değiştirmenin dayanılmaz ayıbını da yaşarsak eğer; bu şehirde 'elit, akil, duayen' diye sıfatla anılanlar nasıl çıkacaklar Bursalıların içine; doğrusu çok merak ediyorum!.

Allah sonumuzu Eskişehirspor'un durumuna düşmekten korusun.

Çok üzdün bizleri komşu; başınız sağ olsun.

Bir daha futbolun en üst kademesinde tıpkı o 70'li 80'li yıllarda olduğu gibi karşılıklı el sıkıştıktan sonra, yeşil sahada birbirimizi yenmek için kolları sıvar mıyız acaba?

Ben göremem de; dilerim benim gibi Bursaspor fanatiği olan oğluma nasip olur inşallah.

Anadolu futbolunun rekabeti iliklerine kadar yaşamış ve yaşatan ilk gerçeğiydik birlikte.

Maalesef Eskişehirspor bitti, hiç olmazsa Bursaspor'umuzu kurtaralım.