İlk yenilgiyi geçen hafta Belediye Kütahyaspor'dan almıştık.

Bugün de canının derdine düşmüş Kuşadasıspor'a deplasmanda 2 puan bıraktık.

Böylece iki haftalık kayıp 5'e yükseldi.

Aramızda 11 puan fark varken; üstelik bütün branşlarıyla parasızlıktan kıvır kıvır kıvranırlarken teknik direktörleri Ahmet Yıldırım 'Hiç önemli değil, biz kendimize inanıyoruz. En büyük amacımız son hafta Bursaspor'u Alsancak'ta yenerek şampiyon olmak' çıkışıyla aslında kendisinin bile inanmadığı bir mucizeye tutunarak umutları tükenmiş camiasını gaza getirmek istemişti.

Parasız, pulsuz olunsa da inancını yitirmemek; bazen olumlu sonuçlar doğuruyor.

KSK bu gazla daha ne kadar gider; ligin son haftasına iki takım kafa kafaya gelirler mi hiç sanmasam da; matematiksel olarak yavaş yavaş dibimize yaklaştıkları bir gerçek.

Bursaspor bu aralar sürekli kesesinden yerken; 'sinek sekizli' Karşıyaka' oyuncularının hiç geri adım atmamaları takdire şayan.

Adımız 'Bursaspor' olunca; rakip kim olursa olsun; biriktirdikleri hırslarıyla her bir oyuncuları üç kişilik oynayarak kök söktürmeye devam ediyorlar. 

Bu kadar avans yeter;

Yeniden gaza basarak ve en fazla üç haftalık sekans sonunda şu 'Üçüncü lig muhabbetini' toptan rafa kaldıralım.

Bu mecrayı bir daha dönmemek üzere geride bırakınca; en çok saha görünümlü tarlalardan kurtulduğumuza sevineceğim.

Nereye giderseniz gidin görüntü hiç değişmiyor.

Her iki takım futbolcularına da gerçekten yazık; aynı anda hem rakiple, hem de zeminle mücadele ediyorlar.

Turistik Kuşadası'nda böyle bir saha ortamında futbol oynatmak resmen cinayettir.

Daha önce deplasmana gittiğimiz şehirlerin statları da aynen böyleydi.

İl ve İlçe Spor Müdürleri ne işi yaparlar sormak gerekiyor.

Maçı izlerken Merinos Sahasının efsane stat sorumlusu rahmetli Erdoğan İzmirli geliverdi aklıma.

O zımparadan farksız toprak zemini ne yapıp eder bir şekilde futbol oynayacak duruma getirerek amatör futbolcuların hizmetine sunardı.

Nurlar içinde yatsın...

Ayın yüzünü anımsatan rezil mi rezil zeminde yine de iyi oynamaya çalıştı çocuklar;

İyi pas yapamasak da pozisyon bulduk.

Hem de farklı kazanacak kadar.

1. biten ilk yarıdan sonra; ikinci yarının ilk 5 dakikasında sağlı sollu kornerlerle rakip kaleyi adeta bunalttık;

Ne var ki altı pasın içine düşen toplarda topu bir türlü ağlara gönderemedik.

Hele 90 artı 2'de Ahmet İlhan'ın kale sahası içinde boş durumda attığı şutun kaleciden dönmesi büyük şanssızlıktı.

Bir türlü olmadı;

Kötü değildik; koştuk, çabaladık. Fiziksel koşulların olumsuzluğunda bundan daha iyisini yapamazdık.

Maçın Bursaspor adına en iyi oyuncusu Ahmet İlhan'dı.

Golün asistini yaptı, köşe atışları rakip kaleyi karıştırdı.

Ortada Musa Çağıran gününde değildi, ikinci yarıda giren Yiğitali Bayrak bu bloğu toparlasa da yeterli olmadı.

Anıl gibi usta bir kalecinin yediği golün asla mazereti olamaz. Önünde seken topu kontrol edemeyince Kuşadalılar mal bulmuş mağribi gibi sevindiler.

Futbol sezonu içinde her maçı aynı tempoda oynamak mucize gibi bir şeydir.

Mutlaka iniş, çıkışlarla, kaybedilecek puanlar olacaktır.

Önemli olan kısa zamanda toparlanarak peşimize takılan rakiplere umut vermemek.

Bu hafta Kırşehir maçıyla yeni bir serinin başlanacağına inanıyorum.

Karşıyaka'nın Muş'a gittiği bir haftada ara yeniden açılabilir.

Eleştiri en sona bıraktım.

Bursaspor sezon başından beri neredeyse her maçını formatına yakın santrforu olmadan oynamaya çabalıyor!

Muhammet Demir'in geçmeyen sakatlığı can sıkarken, Mücahit Can Akçay'ın da cezalı olduğu bir haftada şans bulan Tahir Babaoğlu'nun olumlu tek bir hareket yapamadan maçı tamamlaması düşündürücüydü.