İroni yaptığım sanılmasın. Yazıma attığım başlığımın sonuna kadar arkasındayım.

Söz konusu yıllarda Cüneyt Erden, David Rivers, Serkan Erdoğan, Alper Yılmaz, Şemsettin Baş, Slaven Rimac, Steven Rogers, Murat Konuk, Mehmet Okur, Rashard Griffith, Hüseyin Demiral, Asım Pars ne ise;

Orhun Ene'nin yönetimindeki bugünün TOFAŞ'ı da neredeyse ayni seviyelerde.

Pozitif ayrımcılık yaparsak; Biraz David Rivers fark ettirirdi, birazcık da Rashard Griffith desem de;

10'a 10 maç yapma olanağı yaratılsa belki de kafaya oynarlardı!

Efsane TOFAŞ 1999/2000 sezonlarına tam kupa sığdırmıştı;

İki Türkiye Ligi, 2 Türkiye Kupası, bir de Cumhurbaşkanlığı Kupası.

Peki 2024'ün TOFAŞ'ı geçmişte kazanılmış bu başarıların üzerine yeni eklemeler yapabilir mi?

İşte Bursalı basketbol severler an itibariyla bu sorunun yanıtını merak ediyorlar.

Bana sorarsanız;

Zor ama olanaksız değil;

O kadarını başaramasa da; bir iki tanesine uzanabilse şahane olur.

TOFAŞ'ı Pazar akşamı sol koltuğuna kadar dolu tribünlere karşı Anadolu Efes önünde izlerken; ister istemez 24 yıl öncesine gittim.

Atatürk Spor Salonu önünde uzayıp giden seyirci kuyruklarıyla;

Salona girilince Teksas'ın liderliğinde arşa yükselen 'Masmavi, bembeyaz TOFAŞ, TOFAŞ Sas' tezahüratlarını anımsadım.

Sözü getirmek istediğim yere gelecek olursam;

Harika bir atmosferde ve inanılmaz bir destekle oynayarak kazanan TOFAŞ'ta; tıpkı 1999'la 2000'in şampiyonluklarıyla tarihe not düşen o günün kadrosunun kokusu, iziyle, havası var sanki.

Öyle iyi gidiyorlar ki; Allah nazarlardan saklasın.

Ligde 9/9, Avrupa'da 7/7 yaparak tam 16 resmi maçtır bileği bükülmeyen bu kadro üstelik o yılların oyuncuları için harcanan paranın neredeyse dörtte birine kuruldu.

Sayısız deneme, yanılmadan sonra nihayet doğru kadrosunu nokta atışı sayılabilecek transferlerle kuran TOFAŞ'ın kuruluşunun 50. yılını yarıştığı 3 farklı kulvarın hiç değilse birisinde kazanarak ya da final oynayarak kapatması hem camianın, hem de taraftarlarının en büyük dileği.

Taşların doğru oturmasıyla tutan takım kimyası; alınan saha sonuçlarıyla TOFAŞ'ı bir anda basketbolun gündeminde ilk sıraya yerleştirmiş durumda.

Bundan sonrası için ne söyleyebiliriz derseniz?

TOFAŞ elbette kadro ve bütçe olarak bir Anadolu Efes ya da Fenerbahçe BEKO kalibresinde değil.

Bu ikiliden ayrıştırılarak yapılacak sıralamadaki pozisyonun bana sorarsanız en büyük adayı.

Yani en kötü üçüncü; bilemediniz dördüncü bitirmeli.

Kazanamasa da sezon içi başarısını play-off finali ile taçlandırmaya çalışmalı.

Ucuz paralara alınıp, maksimum katkı yapan yabancılarıyla fark yaratmak bir basketbol başarısıdır.

Marcquise Reed'le Alex Perez'in birlikteliklerinden, beraberce maçın her anını domine edebilen harika bir ekürü çıktı.

Yıldız seviyelerinde olmasa da; görev takımlarına uygun performansları olan diğer yabancılarının katkılarıyla; temsilcimiz 9 haftası geride kalan basketbol süper ligine damgasını vurmuş durumda.

TOFAŞ'ı bu sezon için rakiplerinden bir adım öne çıkartan farkındalığı; yerli rotasyonunda kullandığı oyuncularına en fazla süren veren takım olması.

Yiğitcan Saybir bu farkındalığın en büyük aktörü ve harika bir sezon geçiriyor.

Tolga Geçim, Özgür Cengiz, Berk Demir ve Demircan Demir'in maçların akışı içinde rotasyonla dakika alabilmeleri kadar;

Yeni jenerasyondan antrenör Yalçın Küçüközkan'ın oğlu Cem Küçüközkan'ın son maçlarda yavaş yavaş takıma ısındırılmaya başlanması da TOFAŞ'ın yeni yapılanmasının dikkati çeken bir başka detayı oldu.

TOFAŞ basketbol altyapısında önemli bir ekol ve her koşulda kendi öz kaynaklarını kullanmaya çalışarak diğer kulüplere rol modellik yapmakta.

TOFAŞ kazanıp, iyi oynadıkça küsen taraftarlarıyla barışmaya;

Merak edenlerin de yeni ilgi odağı olmaya devam ediyor.

Bakayım sezon bittiğinde falında ne çıkacak TOFAŞ'ın izleyip göreceğiz.