Tofaş, FIBA Şampiyonlar Ligi çeyrek final üçüncü maçında İspanyol Tenerife'ye 78-55 yenilerek Avrupa defterini kapattı.

Aslında defter çok daha önce kapanabilirdi.

Avrupa arenasında savaşmadan maç kazanılmıyor ki.

Seriyi buraya kadar uzatmaları bile başarı sayılmalıdır!

Olmadı, buraya kadarmış;

Dileriz bu karamsar tablo ile yüzleşmek bu sezonu özgüdür de;

Seneye daha iyi yabancılarla, daha iyi bir Tofaş seyreder Bursalı basketbol severler.

Şimdi birlikte bir dejavu yapmaya hazır mısınız?

Önce küçük bir hatırlatma;

Birazdan yazacaklarımı aranızda bilenleriniz de vardır; yaşı gereği haberi olmayanlar da;

Her neyse anlatınca öğrenmiş olursunuz;

Bu senenin Tofaş'ını oturduğum basın tribününden içimde buruk bir hüzünle izlerken; kendi kendime 'ben bu filmi daha önce 2014-2015 sezonunda bir kez daha seyretmiştim!' dediğim çok maç oldu.

Nasıl olmasın ki;

O sezona büyük bir kumar oynayarak kadrosunu; hiç lig tecrübesi olmayan alt yapı antrenörü Erhan Toker'e teslim ederek başlayan(!) Tofaş; birbirinin kopyası başarısız yabancılarıyla, vasat yerlilerinin yetersiz performanslarının ceremesini sezon başlar başlamaz çekmeye başlamış.

Bir süre sonra kendini sorgulayarak görevini bırakan Erhan Toker'in yerine sonradan kimi getirdiyse dikiş tutturamayıp, sezonun sonunda küme düşmüştü...

Hatırlıyorum da bir dönem Yunan Milli Takımı ile Anadolu Efes'i de çalıştırmış coach İlias Zouras Aralık 2014'de başladığı görevinde ıkına sıkına sadece 4 ay dayanıp, Nisan 2015'de istifa ederek ülkesine geri dönmüştü.

Zouras gidince yeni birisini getirmek daha büyük risk olacağı için; sezon başından beri staffta oturan Fatih Elbaş'la Murat Yılmaz direksiyonun başına geçerek sezonu tamamlamışlardı.

Sonuç;

1999-2000'li sezonların 5 kupalı yenilmez şampiyonu paldır küldür kümeye düşüverdi.

Teknik yönetimlerin yetersiz kalışının başarısızlıkta bir yere kadar katkısı olsa da; bana sorarsanız ikinci lige düşmenin ana nedeni ' o yıllarda 1. Lig, 2. Lig uygulaması vardı' o sezonun kadrosunun; yabancı bağlamında gerçekten düşük seviyeli oyunculardan kurulu olmasıydı.

Dashaun Wood, Andre Smith, Lamar Patterson, Chinemelu Elonu 'kulüp tarihine açılmış kara sayfanın lejyonerleri' olarak en azından kendi payıma hiç unutulmadılar!

O günden bugüne dönecek olursak; 2023-2024 sezonu yabancıları Türkçe sözlü ilk tango şarkısı olarak bilinen 'mazi kalbimde bir yaradır'ın ruhuna rahmet okutacak kadar kof ve boş çıktı.

Ligde bir şey yapamadılar;

Beklerdir ki rüştlerini ispat adına BCL çeyrek final etabı üçüncü maçı hepsi için 'yeniden ayağa kalkış ve kendilerini kanıtlama sınavı' olsun;

Boşuna ummuşuz;

Hayal kırıklığı yaşattılar bir kez daha.

Tenerife ile İspanya'da oynanan üçüncü maç; mevcutların top yekun sınıfta kalışlarının 'görüntülü belgesi' yerine geçti.

Büyük umutlarla başlayan bir sezonun lig ve kupada yaşattığı hüzünle, başarısızlık; kuşkusuz teknik kadro ve idari yönetim bazında değerlendirerek gereği yerine getirilecektir.

O gereğin en önemli ögesinin; Cassius Winston, Omar Prewitt, Caleb Homesley, Marcus Denmon, JJ. O.Brien  ile Zelkjo Sakic'den oluşan lejyonerler grubunun; belki de toplu bir fatura kesilerek yeni sezonda Tofaş'ta yer alamayacağı gerçeği gibi düşünüyorum!

Bursalı basketbol severle aralarında sinerji de oluşmadı, enerji de.

Sadece tribünleri üzdükleri maç skorlarıyla akıllarda kaldılar.

En çok da en ağır yenilgilerde bile kendilerini savunma adına kariyerini tehlikeye atan Orhun Ene'ye ayıp ettiler.

Bana sorarsanız Austin Wiley dışında kim varsa bu camia ile devam etmeyi hak etmiyorlar.

Tofaş Kulübü adına 'yaşanması hiç istenmeyen' bir sezonun Avrupa safhası geride bırakılsa da;

Kendi liglerinde işi henüz bitiremediler.

Play-off derseniz çoktan hayal oldu;

Son 4 maçtan bir; diğer ihtimallere göre iki galibiyet alınamaması halinde; tıpkı 2014-2015 sezonunda olduğu gibi küme düşülmesi bile ihtimal dahilinde.

Gider ayak bu kadarını da becerin artık olur mu?

Yani Cassius Winston, Omar Prewitt, Caleb Holesley, Marcus Denmon,  J.J. O.Brian'la Zeljko Sakic...